ՍԱՐՍԵՄ

(եցի, եա, եալ.) NBH 2-0701 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 9c, 11c չ. ՍԱՐՍԵՄ կամ ՍԱՐՍԻՄ. φρίσσω, -ττω horreo, horresco, reformido εὑλαβέομαι vereor, revereor ἠσυχάζω quiesco, sileo συστέλλομαι contrahor κάμπτομαι incurvor. (լծ. չարիլ. թ. սարսըլագ ). Դողալ. սասանիլ, սարսափիլ. սոսկալ. դղրդիլ. քսանմնիլ. ակնածել. կորանալ. վախնալ, տաշուիլ, սըստւիլ. *Եւ դեւք հաւատան եւ սարսեն: Յերեսաց իմոց ոչ՞ սարսիցէք: Սարսեցի յերեսաց ձեռին քո: Որոց սարսեն յանուանէ նորա: ի նմանէ սարսեցին կէտք որ ʼի ներքոյ երկինց: երկիր երկեավ եւ սարսեաց ընդ յառնելն աստուծոյ ʼի դատաստան: Սարսեաց կամ սարսէր երկիրս ամենայն առաջի նորա: Սարսեցին անօրէնք յահէ նորա. եւ այլն: *Սարսէ ʼի գոչելսյն սաստիւ: Եւ ես սարսեցի: Պիղատոս սարսեաց յարդարութենէ փրկչին: Սարսեցէք (ʼի մահուանէ), եւ սմին ակն կալարուք. Եզնիկ.: Դիոն. թղթ.: իսուք: Ոսկ. ննջ.: *Ի սպառնալեացն սարսէին: սարսիր ʼի սպառնելեացն. Բրս. ՟խ. մկ.: Ոսկ. յհ. ՟Ա. 17: *Ընդ որ սարսուցեալ՝ առնու՝ զնամակն: Ի հրէից կասկածանացն սարսուցեալ եւ զօղեալ նստէին ʼի վերնատանն. Ասող. ՟Բ. 2: Նանայ.: *Սարսին (կամ սարսեն) սերովբէք, դողան քերովբէք. Ժմ. եւ Պտրգ.: