- ԲԱՆԱՐԱՐ
- (ի, աց.) NBH 1-435 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c ա. Արարօղ բանից, որպէս բանաստեղծ. քերթող. ποιητής poeta *Որքան միանգամ ինչ բանարարացն գովեաց յարմարագոյն. Առ որս. ՟Է: Եւ Ատենախօս. քարոզատու. ճառաբան. *Ոչ եթէ հատուցաք ʼի ժողովս, որ դիւրին է բանարարաց. Իգն. վերջբ: ԲԱՆԱՐԱՐ. Կամակատար, կամարար. հնազանդ, որ առնէ զբան հրամայողին. ὐπήκοος morigerus *Հաւանեալք նմա բանարարք, որք նմին դասու կարգեալք են. Փիլ. ՟ժ. բան.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.