ԲՆԱԲԱՐՁ

(-) NBH 1-494 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 11c - ԲՆԱԲԱՐՁ ԱՌՆԵԼ, ԼԻՆԵԼ. Զբունն կամ բնաւին բառնալ. բնաջինջ կամ անհետ առնել, լինել. *Սուրն կոտորածի բնաբարձ արար զնոսա. Մծբ. ՟Ժ՟Է: *Զոր բնաբարձ արարեալ երանելւոյն. Խոր. ՟Գ. 60: *Զբնաբարձ (եղեալ) աւերակս նորա յայտ առնէ: Եւ զայն մի՛ ասեր, եթէ ընդէ՞ր իսկ ոչ բնաբարձ եղեն չարիքն. Ոսկ. ես.: *Բնաբարձ աւերմամբ քանդեալ զվայրն. Լաստ. ՟Ժ՟Ը: