- ԴԻԱՀԱՆՔ
- (նաց) NBH 1-0622 Chronological Sequence: Early classical - ԴԻԱՀԱՆՈՒԹԻՒՆ ԴԻԱՀԱՆՔ. κῆδος, ταφή, ἑκφορά funus, sepultura, elatio Հանել տանելն ի տանէ զմեռեալն ի թաղումն. թաղումն. սուգ մեռելոյ. *Օրհնութեամբ յուղարկեն զգնացեալն. յուղարկութիւն կոչեն, եւ ոչ դիահանութիւն. Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ժ՟Դ: *Եթէ որ ի դիահանացն գայցէ, պիղծ է, ո՞րչափ եւս առաւել որ ի պատերազմէն. Ոսկ. տիտ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.
