ԶՈՒԱՐԹԱՑՈՒՑԱՆԵՄ

(ցուցի.) NBH 1-0743 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 10c, 12c ն. εὑφραίνω exhilaro, laetifico ἁναζωπυρέω exsuscito τέρπω delecto Տալ զուարթանալ. զուարթ առնել. զարթուցանել, եւ արծարծանել զոգիս յուրախութիւն, ʼի քաջալերութիւն, եւ ʼի զգաստութիւն. ... *Իբրեւ զայն խօսէր, զուարթացուցանէր մխիթարէր զամենայն միտս ժողովրդեանն. ՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Գ. 7: *Առաւել զուարթացոյց զամենեսեան. ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Ե. 11: *Բանից կազմութիւն զուարթացուցանէ զլսելիս. ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Ե. 40: *Բուրեալ հոտ անոյշ ʼի մարմնոց սրբոցն՝ լցեալ զուարթացուցանէր զամենեցուն զգայութիւն խելացն. Փարպ.: *Զթշուառացեալն միանգամ՝ կրկին զուարթացուցեր. Նար. ՟Ժ՟Դ: *Այս ցօղ քաղցրութեան զուարթացոյց զբոյսս բանիցն Քրիստոսիʼʼ. այսինքն ուռճացոյց. Լմբ. ստիպ.: Իսկ ՟Գ. Մակ. ՟Զ. 24. *Զհրաշունչ բարկութիւնն իւրեանց շիջուցեալ՝ ցնծութեամբ զուրախութիւն զուարթացուցանէինʼʼ. իմա՛ իբր ուռճացուցանէին, վառէին, եւ այլն. (յն. այլազգ): Կամ իբր Զարթուցանել. ընդոստուցանել. *Հեղձոյց զխոզս նոցա, զի զմիտս նոցա զուարթացուսցէ, զի ելցեն առ նա յակամայ կամս. Եփր. համաբ.: