ԽՆԱՄԱՐԿԵՄ

(եցի.) NBH 1-0950 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 12c չ. եւ ն. ἑπιμελέομαι curo, curam gero. Խնամ ածել կամ տանել, ունել. խնամել. *Իջուցէ՛ք զնա առ իս, եւ խնամարկեցից նմա. Ծն. ՟Խ՟Դ. 21: *Խնամարկել բանաւոր հոտն: Եթէ ապախտաւորիս ընդ երախտաւորացն խնամարկեսցես: Վասն նոցա խնամարկե արմատոյն: Յհ. կթ.: Նար. ՟Հ՟Ա: Սարգ. յկ. ՟Դ: *Ի գութ դարձեալ խնամարկեսցէ յիւր արարածս: Հովիւք զընտանիսն արածեն եւ խնամարկեն. Ի գիրս խոսր.: *որ ʼի սկզբնց յաւիտենից խնամարկեցեր զորդիս ադամայ. Շար.: