ԿՆԱՀԱՆ

(ի, ից կամ աց.) NBH 1-1104 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 12c ա. ԿՆԱԹՈՂ ԿՆԱՀԱՆ. Որ թողու ըզկին իւր, կամ ʼի բաց հանէ զօրինաւոր ամուսին իւր. *Կին ոք յանդգնեալ՝ կնաթողին կին լինի. Կանոն.: Մխ. դտ.: *Կնաթողանց արանց, կամ այրաթողաց կանանց. Շ. ընդհանր.: *Սպանօղք, եւ կնահանք. Խոր. ՟Գ. 27: *Վասն որոշելոյ զկնահանսն: Եթէ ոք ʼի կնահանիցն. Կանոն.: ուր գրի եւ *Կնահանէից, պոռնկացʼʼ. որպէս թէ ուղղ. իցէ կնահանեայք կամ նէք: *Զի մի՛ ամենեւին ʼի կնահանն ձգիցէ զվնասն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 17. յն. արտաքսօղ.