ՀԱՆԿԷՏ

(գիտի, տից կամ տաց.) NBH 2-0036 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 9c, 12c ա. ՀԱՆԳԷՏ ἵσος aequalis. (գրի եւ ՀԱՆԿԷՏ, իբր համակէտ. լծ. ʼի պ. հէմլէնտ որ է նոյնչափ. նոյնպէս.) Զոյգ, եւ համեմատ. հաւասար. յար եւ նման. նոյնչափ. հանգոյն. *Ուրոյն յատուկ մանաւանդ քանոյն՝ զհանգէտն եւ զանհանգէտն ասիլ. որզան, մարմին ե՛ւ հանգէտ, եւ անհանգէտ ասի. Արիստ. քանակ.: *Պարտ եւ արժան է միշտ հանգէտքն զհանգիտիցն ստորոգիլ. Պորփ.: *Բաղկացաւ ʼի հանգիտէն եւ յանհանգիտէն. Փիլ. լին.: *Անձրեւ ջրհեղեղին լինի ʼի ՟Խ աւուրս, եւ ʼի հանգէտ գիշերս. անդ: *Որոյ հանգէտ մեսեդին կայ առաջի խաչին. Յհ. իմ. եկեղ.: *Առ հանգէտս բնութեամբ այնպէս անկեալ են հնազանդութեամբ. Իգն.: *Չգտանեմ օրինակ հանգէտ եւ նման պարգեւացս. Սարգ. յկ. ՟Դ: *Սուսեր սուր՝ հանգէտ բոցոյ կիզանողի. Համամ առակ.: *Վանէր զերկրորդն այն ամաղէկ՝ ըստ մովսեսի գոլով հանգէտ. Շ. տաղ ներս.: