ՀԱՆՃԱՐԻՉ

(-) NBH 2-0046 Chronological Sequence: 8c, 13c ա. ἑπιστήμων, ἑπιστημονικός peritus. Որ հանճարէ կամ վարի հանճարով. ճարտար. հմուտ. խելամուտ. գիտակ եւ գտակ. մակացու. *Քահանայապետ՝ աստուածային այր, ամենայն աստուածայնոյ գիտութեան հանճարիչ: Զկատարելագործսն՝ որպէս հանճարիչս կատարողականին հաղորդութեան. Դիոն. եկեղ. եւ Դիոն. երկն.: *Կոչէ աստուած հանճարիչս զբեսելիէլ եւ զեղիաբ. Նախ. ել.: