ՁԱՅՆԱՏՈՒՐ

(-) NBH 2-0147 Chronological Sequence: Early classical ա. Ուր իցէ տալ զձայն. *Արդնընկէց տէգընկէց՝ ձայնատուր (կամ ձայնատու) ժամանակաւնʼʼ. այսինքն ընդ լինել խրախուսանաց. ՟Բ. Մակ. ՟Դ. 14: ՁԱՅՆԱՏՈՒՐ ԼԻՆԵԼ. φωνήν ἁφίημι vocem emittto, edo προκαλέω provoco. Ձայն տալ. խիզախել. ձայնել. կոչել. *Արդիւնքն իսկ աղաղակեն եւ ձայնատուր լինին. Թղթ. բարուք.: *Մի՛ անձամբ ձայնատուր փորձութեանցն լինիցիս. Ոսկ. եբր. ՟Է: գ. ՁԱՅՆԱՏՈՒՐՔ գ. κτύπος, -ποι strepitus, fragor. Ձայնարձակութիւն. շաչիւն շառաչիւն. *Կազմէր ձայնատուրս հանգոյն որոտմանց բարբառոց. Եւս. քր. ՟Ա: