ՄԵՆԱՄԱՐՏԻՄ

(տեցայ կամ տեայ, տեալ կամ տուցեալ.) NBH 2-0250 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c ձ. μονομαχέω singulari certamine pugno. Մենամարտիւ լինել. միայն ընդ միայնոյ մարտնչել. գօտեմարտիլ. *Ես եւ նա մենամարտեսցուք երկոքեան. ՟Ա. Թագ. ՟Ժ՟Է. 10: *Յառա՛ջ մատիր, զի մենամարտեսցուք (հին տպ. մենամարտիցուք) ես եւ դու. Զենոբ.: *Որպէս զքաջս ʼի զօրականաց՝ մենամարտեան ընդդէմ չարին. Շար.: *Երկակաց ոմանց առ միմեանս մենամարտուցելոց. Յհ. իմ. պաւլ.: