- ՄԻԱՆՁՆԱԿԱՆ
- (ի, աց.) NBH 2-0270 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 13c ա. μοναστικός monasticus ἁφεδιαστικός, ἁπεδιαστικός solitarius, -ia, -ium. Միայնակեցական, եւ առանձնական. առանձնակեաց. *Գտանէին միանձնական պարկեշտականս սրբամատոյց կանայս. Ագաթ.: *Հայրն պօղոս նախ եւ առաջին էր միանձնական. Վրք. հց. ՟Ի՟Զ: *Զոր պատմեաց միանձնական ոմն մեծի հայրապետին. Վրդն. ծն.: *Միանձնական վարուք ընդ աստուծոյ միաւորութեանն: Տօնակ.: *Միանձնական վարքն առ մի միայն հայի զօր հանապազ՝ զիւր զպէտսն լնուլ. Բրս. հց.: Իսկ Եւագր. լ. *Հայր միայն գիտէ զօծեալն իւր, եւ որդին զհայր իւր՝ իբրեւ զմիանձնական ʼի միանձնութեանʼʼ. գուցէ գրելի՝ միասնական, եւ այլն. կամ իմա՛, միակ ʼի միութեան. զի յարի, *եւ հայրն իբրեւ զմիաւորութիւն ʼի միաւորութեանʼʼ: ՄԻԱՆՁՆԱԿԱՆ. Ունօղ զմի անձն կամ զանձնաւորութիւն՝ հակադրեալ երեքանձնական մի տէրութեան. *Մի է ըստ բնութեան աստուածային էութիւն, բայց եւ ո՛չ միանձնական, (այլ՝ երեքանձնեայ). Տօնակ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.