ՅԱՆՑՈՒՑԱՆԵՄ

(ցուցի, ցուցեալ.) NBH 2-0328 Chronological Sequence: Early classical, 12c, 13c ն. ἑκαμαρτάνω, ἑφαμαρτάνω, ἀμαρτάνω peccare facio, ad peccandum induco. Տալ յանցանել. մեղուցանել. մեղք խօթել. *Եթէ քահանայապետն օծեալ մեղանչիցէ առ ʼի զժողովուրդն յանցուցանելոյ: Ի մեղս իւր՝ որովք յանցոյց զիսրայէլ: Առ ʼի յանցուցանելոյ զՅուդայ. Ղեւտ. ՟Դ. 3: ՟Գ. Թագ. ՟Ժ՟Ե. 26: Երեմ. ՟Լ՟Բ. 35: *Յանցոյց զնոսա Ահարոն յոտնահարութիւն թշնամեաց իւրեանց. Ել. ՟Լ՟Բ. 25. (յն. ցրեաց, կամ քայքայեաց): *Ոչ յանցուցանէ զնոսա այս երկիւղ (մահու), յորժամ ոչ կան մնան ʼի նմին. Եփր. համաբ.: *Զամենայն ժողովուրդն յանցոյց (ոսկին) յանապատի անդ. անդ: *Ոչ այնչափ միսն յանցուցանէ, որչափ գինին զեղխէ զըմպելիսն, եւ գայթակղեցուցանէ զտեսօղսն. Եզնիկ.: *Մեղանչական կիրքն ʼի յանցուցանողին գլուխն դարձցի: Երեւեսցին մարդիկք անպարտ ʼի յանցանելն, եւ յանցուցանօղն պարտականʼʼ. այն է սատանայ. Լմբ. պտրգ.: Սկեւռ. ես.: ՉՅԱՆՑՈՒՑԵԱԼ (2-0576) . Ոչ յանցուցեալ. ոչ մեղուցեալ, որպէս դնի ի յն. *Թագաւորեաց մահ եւ ի վերայ չյանցուցելոցն ըստ նմանութեան յանցուածոցն ադամայ. Հռ. -ե. 14: