ՅԱՐՄԱՐԵՄ

(եցի.) NBH 2-0348 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 7c, 8c, 12c ն. ՅԱՐՄԱՐԵՄ ՅԱՐՄԱՐԻՄ. ἀρμόζω, ἑφαρμόττω, -ομαι apto, adapto πλέκω, συνπλέκω necto, connecto եւ quadro, convenio, congruo. Յարմար առնել, եւ լինել. յարել. յարդարել. յերիւրել. ʼի դէպ պատշաճել. միաբանել, իլ. յօրինել. կարգաւորել. յօդել. կցկցել. շարայարել. ձեւացուցանել. կեղծել. յարմարցընել. ... *Զանյարմարսն յարմարէ պէսպէս յօրինուածովք ʼի բարիսն. Յճխ. ՟Զ: *Զառտնին իւրեանց յարմարեալ իրս: Ոչ ինչ անպատշաճ ʼի սմա յարմարելով բան: Խորհրդականն, որ խրատէր եւ յարմարէր ʼի պատերազմ. Խոր.: *Զամենայն կարգս անդրէն յարմարել ըստ առաջին սովորութեան: Կարգեալ եւ յարմարեալ կային առաջի նորա իւրաքանչիւր մասանց տեսակք. Եղիշ.: *Ընդ նմին յարմարեալ որպէս անձն ընդ գլխոյ. Շ. ընդհանր.: *Ի Տեառնէ յարմարի կին առն. Իգն.: *Զի նոքօք յարմարի թագաւորութիւն քո. Եփր. թագ.: *Ոչ ամենեցուն յամենայնէ արժան է տալ, այլ յարմարելոցն՝ որք ընդունիցին. Փիլ. քհ. ՟Ժ՟Ա: