ՅԻՄԱՐԱՆԱՄ

(ացայ.) NBH 2-0358 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c չ. Որպէս յիմար լինել, կամ ձեւանալ. յիմարիլ. *Որ յիմարանայն վասն Տեառն, Աստուած իմաստնացուցանէ զնա: Յիմարանալով դարձուցանել զմեղաւորս յապաշխարութիւն. Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա. ՟Ի՟Զ: *Մարտիրոսն Քրիստոսի արդաղիոն՝ կատակող էր, եւ յիմարանայր առաջի Մաքսիմիանոսի. Հ. ապր. ՟Ժ՟Է.: *Զոր ʼի ճառելըն՝ կորուսեալքն յիմարանան, այլ փրկելոցս է զօրութիւն Աստուածական. Շ. ոտ. բարձր.: *Յիմարասցին (կամ յիմարեսցին). Ես. ՟Ժ՟Թ. 11: