ՅԻՇՈՑ

(ոցք, ցաց.) NBH 2-0360 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c, 13c գ. αἱσχρολογία turpis memoratio, obtrectatio. Յիշումն զազիր իրաց ʼի նախատել զոք, զազրաբանութիւն անարգական. բան թշնամանագիր. լուտանք. նախատինք. իշոց, յիշունց. (սեռ. յիշընցաց.) հայհոյանք. ա՛յլ է եւ Հայհոյութիւնն. քիւֆիւր, սէօյմէք սայմագ (պ. եատզիշդ, եազզիշթ, այսինքն յիշումն անարժան բանից.) *Մի՛ ընդ անմիտըս տըղայոց, փոխան վիճմանցն ըզչար յիշոց: Եւ որք յերդմունըս յանդըգնին, եւ ʼի յիշոցըս զազրալին: Բանիցն գարշութիւն, թշնամանելով եւ անարգելով զընկերսն զանազան եւ պէսպէս հայհոյութեամբ, որ ըստ գեղջկացն բարբառոյ իշոցք (կամ յիշոցք) անուանի, եւ ըստ գրոց սովորութեանն՝ անէծք եւ թշնամանք, եւ որ այսպիսի են անուանք. Շ. այբուբ. եւ Յիսուս որդի. եւ ընդհանր. յորմէ եւ Երզն. խրատ.: *Մեղայ յիշոցօք: Մեղայ մտաւոր յիշոցօք. Մաշկ.: *Այլ վասն յիշոցաց զի՞նչ պարտ է ասել. յիշոցն հայհոյութիւն է Աստուծոյ (ըստ որում հայհոյի մարդ՝ որ է ʼի պատկեր Աստուծոյ): Յիշումն առնէ ամենայն չարեաց, ուստի եւ յիշոց անուանեցաւ. Կանոն.: *Յիշոցաց ոչ դադարեցան, եւ յամենայն չարիս էին, մինչեւ մեռան. Ճ. ՟Ը.: ՅԻՇՈՑՔ Տ. ԻՇՈՑՔ 1-0867