ՆՈՒԱՃՈՒԹԻՒՆ

(-) NBH 2-0450 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 10c, 12c գ. ՆՈՒԱՃՈՒԹԻՒՆ ՆՈՒԱՃՈՒՄՆ. Նուաճելն, իլն. ներքոյ արկանելն, եւ մտանելն. հպատակութիւն. բերումն. հանդիպումն. հանդիպումն. եւ այլն. (յն. պէսպէս). *Ետես զօրէն նուաճութեանն խստագոյնս եւ շինականագոյնս մերձենալ ʼի նաʼʼ. այս փխկ սովորական ընտանի հանդիպմանն. ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Դ. 30: *Զի նովաւ ունիմք զնուաճութիւն երկոքին միով հոգւով առ հայր: Որով ունիմք զհամարձակութիւն եւ զնուաճութիւն յուսով ʼի ձեռն հաւատոց նորաʼʼ. յն. զմատչումն. Եփես. ՟Բ. 18: ՟Գ. 12: *Զի նովաւ ասէ ունիմք զնուաճութիւն, ամենայն զյարդարանս, ʼի մի բերելով սրբով հոգւովն ʼի փառս հօրն ամենակալի զօրհնութիւն. Ոսկ. եփես.: *Այսոքիկ պէտք են գլխաւորութեանց ... դասեալք ընդ ինքեամբք նուաճութիւնք մասանց. Նար. ՟Զ. իբր ներքոյ անկեալ մասունք: *Արդար խօսք Վահանայ, եւ նուաճմանս (ամենայն հպատակութեան) աւետիք ուրախացուցին զիս. Փարպ.: *Զմարդկայինս՝ որ առ իրեարս ʼի սովորութենէ թշնամութեան նուաճումն սիրով. այսինքն է խոնարհ հաշտութիւն. Լմբ. պտրգ.: