ՊԱԿՇՈՏԻՄ

(եցայ.) NBH 2-0585 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 11c ձ. ἁσωτεύομαι, ἁσώτως ζόω, ἁκουλαστέω , ἁσελγέω luxurior, libidinosus sum, petulanter ago χαίνω hio, inhio. Պակշոտ լինել. անառակիլ. շուայտիլ. յիմարիլ տռփանօք. անկղիտանալ. բերանաբացեալ կալ. գէշ աչքով նայիլ, սիրահարիլ. առսըզլանմագ .... եւ այլն. *Կինն սրարբեալ եւ պակշոտեալ. Առակ. ՟Է. 10: *Անարգել վաւաշոտն, անխուզ պակշոտեալ. Փիլ. իմաստն.: *Զմէ՞ լքեալ զփիլիսոփոսն՝ ʼի թարգմանս պակշոտիցիս: Մարմին՝ ոչ յաղագս այսորիկ պատրաստեցի, զի պակշոտիցիս եւ պոռնկիցիս. Ոսկ. մ. ՟Բ. 9: եւ Ոսկ. եբր.: *Յովսէփ ʼի պակշոտիլ տիկնոջ իւրոյ ʼի վայելուչ գեղ հասակի նորա, ոչ կամեցաւ մեղանչել Աստուծոյ. Մծբ. ՟Ժ՟Բ: *Դանիէլ առ ծերսն պակշոտեալս ʼի շուշան՝ ասէր. Տօնակ.: *Պակշոտեալ եմք ʼի յընդունայնութեան աշխարհիս. Իսիւք.: *Պակշոտեալ ակամբ, հեղեալ ծաղու. Բրս. արբեց.: Իսկ Փարպ. *Պակշոտեալ բանքʼʼ. իմա՛ խելագարական. որ եւ ասի անդ՝ բանդագուշանաց բանքʼʼ: ՊԱԿՇՈՏ որ եւ ՊԱԿՇՈՏԵԱԼ. գրի եւ ՊԱԳՇՈՏ. (2-0585) (որպէս պակուցեալ եւ ափշեալ շուայտութեամբ, կամ որ պագանէ զօշոտութեամբ.) Խենէշ, ցոփ. անառակ. լկտի. վավաշոտ. գէշ աչք տնկօղ. շփացած, երեսը պատռած, քեղըրթած, առ սըզ, էտէպսիզ. *Զայն որ զարդարի՝ ոչ ոք ʼի մաքրից գովէ, այլ պակշոտք եւ շռայլք: Խաչն՝ պակշոտաց ապաշխարութիւն. Ոսկ. յհ. ՟Բ. 15. եւ Ոսկ. խչ.: *Առ պակշոտ յիմարութեան ցոփութեան բարոյիցն. Ագաթ.: Տե՛ս եւ ՊԱԿՇՈՏԵԱԼ ʼի բայն Պակշոտիմ: