ԱՆՀԱՒԱՆԻՄ

(եցայ.) NBH 1-0183 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c ձ. ἁπειθέω Անհաւան լինել. որ եւ չհաւանել ( Երեմ. ՟Ժ՟Գ. 25.) չհնազանդել. եւ անսաստել. ստունգանել. *Անհաւանեսցի չարին, եւ ընտրեսցէ զբարին. Ոսկ. ես.: *Անհաւանեցաւ չարին: Եթէ ըստ Քրիստոսի յառնելոց եմք, ո՞ ոք անհաւանեսցի. ՃՃ.: *Յանհաւանելն քո՝ կորուստ երեցունց աշխարհացն լինի. Փարպ.: *Անհաւանելն օրինացն եւ իշխանացն (գործ է անիրաւութեան). Արիստ. առաք.: *Լալով զԻսրայէլ անհաւանեալն. Առ որս. ՟Ժ՟Ա: *Մինչ ոչ էր անհաւանեալ Աստուծոյ սատանայ եւ մարդն. Յճխ. ՟Զ: