ՊԱՊԱՆՁԻՄ

(եցայ, ցի՛ր.) NBH 2-0600 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c ձ. φιμόομαι obturor, obmutesco ἑνέος, κωφός γίνομαι mutus fio. Կապիլ լեզուի, կարկիլ, համրանալ. ափիբերան լինել. ըմբերանիլ. (պա՛ պա՛ շշնջել համերց.) պապանծիլ. ... *Պապանձեցաւ՝ եւ համարեցաւ թէ իմաստուն իցէ. ՟Ժ՟Է. 28: *Պապանձեցաւ, եւ ոչ կարէր խօսել բան մի. ՟Ա. Մակ. ՟Թ. 55: *Ընկեր, զիա՞րդ մտեր այսր. եւ նա պապանձեցաւ: Նշանացի խօսէր ընդ նոսա, եւ կայր պապանձեալ: Պապանձեա՛ց, եւ ե՛լ ʼի դմանէ. Մտթ. ՟Ի՟Բ. 12: Ղկ. ՟Ա. 22: եւ ՟Դ. 35: *Պապանձեցաւ, եւ չգտաւ բան ʼի բերան նորա. Եղիշ. ՟Է: *Լռեա՛ պապանձեցի՛ր. Նիւս. երգ.: