ՊԱՐՏԱՒՈՐԵՄ

(-) NBH 2-0643 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c ն. καταγινώσκω, κατακρίνω, καταδικάζω inculpo, reprehendo, condemno ἁναρτάομαι obligo. կր. ἕνοχος γίνομαι, εἱμι reus sum ὁφείλω debeo. Պարտաւոր առնել. սագտանել. եւ Դատապարտել.. կր. պարտաւոր կամ դատապարտ գտանիլ. *Արդարացուսցէն զարդարն, եւ պարտաւորեսցէն զամպարիշտն: Ի բանից քոց արդարասցիս, եւ ʼի բանից քոց պարտաւորեսցիս: Տեսեալ Յուդայի՝ որ մատնեաց զնա, թէ պարտաւորեցաւ (յիսուս ʼի դատաստան): Պարտաւորեցար բանիւք բերանոյ քոյ. Օր. ՟Ի՟Է. 1: Մտթ. ՟Ժ՟Բ. 37: ՟Ի՟Է. 3: Յոբ. ՟Ժ՟Է. 5: *Պարտաւորեն զնա օրէնքն, եւ ոչ արդարացուցանեն: Յուրոց օրինացն պարտաւորեցաւ, եւ եղեւ մահապարտ. Եզնիկ.: *Պարտաւորեցաւ կողմն ուրացելւցն. Եղիշ. ՟Է: *Քազէն զքեզ պարտաւորեցէր, եւ ես թաղում զպատիժսն. Ոսկ. ապաշխ.: *Պարտաւորեցին զնա անօրենութեամբ քահանայքն. Եփր. թագ.: *Դաւիթ առ քաղցին ելոյծ զօրենս նոցա, եւ ոչ ոք պարտաւորեաց զնա. Իգն.: *Տուրք անօրինաց պարտաւորեսցին ʼի սրբութենէ (ըստ յն պարտական գտցին առ սրբութիւն). Առակ. ՟Ծ՟Դ. 9: *Որով առաւել եւս պարտաւորեցեր զմեզ ընդ հարկաւ, քան թէ վճարեցաք՝ հատուցանելով քեզ. Արշ. այսինքն պարտական կացուցեր. կամ արկեր ընդ հարկաւ: