ՊՃԵՂՆ

(պճղան, ղամբ կամ ղով, ղունք, ղանց.) NBH 2-0655 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c գ. ἁστράγαλος talus, nodus κνημίς tibia, crus. Կոճ կամ կոճղ ոտից ʼի վերոյ քան զթաթն. ստորին մասն սրունից կամ ոլոքի, որպէս խարիսխ նորին. գարշապարք. թօգուգ, գալա (որ է լծ. ընդ պճեղ). *Մի ոմն յազգէս մերմէ, որոյ թափեալ են ոտք նորա, եւ անկեալ պճղունք նորա. Տոբ. ՟Բ. 3: *Ծակեցին զմորթս ʼի պճղունս նոցա, եւ եդին փողս, եւ փչելով կենդանւոյն մորթեցին. Ագաթ.: *Ծածկեսցի պճղունք ոտից դորա. Ճ. ՟Ա.: *Հրամայեց բեւեռել զպճղունսն ʼի փայտին. Տէր Իսրայէլ. փետր. ՟Ժ՟Է.: *Մի մի զոտից իւեանց կախեալ լինէին, եւ ʼի վեր ʼի բարջու մեքենայիւք տանջեալ լինէին մերկ պճղով (այժմու յն. մարմնով) Եւս. պտմ. ՟Ը. ց: *Զհանդերձսն ասէ զպղճղամբքն քաշէր (խենեշաբար). Ոսկ. ես.: Պճղունք. որպէս Ոտք. *Զի մի գայթակղեսցին պճղունք իմ. Եփր. թագ.: *Մինչեւ յե՞րբ կաղայք ասէ երկոքումբք պճղամբք ձերովք. Կիւրղ. թագ.: *Որպէս առիւծ ʼի խորոց սրտից եւ ʼի պճղանց գոչէին եւ հառաչէին. Վրք. հց. ՟Դ: Տե՛ս եւ կճղակ, եւ պտեղն: