ՍՈԹ

(-) NBH 2-0726 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 12c, 13c ա. ՍՈԹ որ եւ ՍՈՒԹ եւ ՍԱԹ, ՍԱԹՈԹ, ՍՈՒԹԵԱԼ. Պինդ. հաստեալ. մազդեալ. հոծ, կուռ. կարծր. խիստ. (լծ. իտ. սօ՛տո. լտ. solidus, firmus ). *Զինչ է մարմին. գործի հոգւոյ առ ʼի կենցաղս հաղորդութեան, որով ոսկերքդ այսր անդր սոթք (լս. մազդ) եղեալ՝ պատկանեալ ջղակապ յօդիւք ... զի պատշաճ լիցի ʼի գործաւարութեան. Անյաղթ հց. իմ.: *Կճղակն եւ պոչն որպէս զեղին, եւ այնքան սոթ (կամ սութ) եւ սաթ է կճղակն, որ աննման է՝ որ դիւր գար մարդոյ հայելոյ. Հ. սեպտ. ՟Ի՟Գ.: *Սոթից գաւառ, որ սակս հանապազորդեան բքոց եւ դառնաշունչ օդոցն կոչեցաւ սոթք. Ուռպ.: *Ի լերինս մեծամեծս, որք բոլորեալն եւ սոթեալն (կամ սութեալն) ʼի բարձրաբերձ բարձրութիւն ամպոց ելանել. Վեցօր. ՟Թ: *(Ընտիր ձիոյ) ձութն սոթսթ. Վստկ.: