ՍՈՎՈՐԻՄ

(եցայ.) NBH 2-0730 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c չ. եւ հ. ՍՈՎՈՐԻՄ որ եւ ՍՈՎՈՐԵՄ. ἕθω, εἱώθε, συνεθίζομαι consuevit. Սովորեմ, է. սովորութիւն առնել կամ ունել. բնաւորիլ. վարժիլ. ընտելանալ. ուսանիլ. սովրիլ, սորվիլ. ... *Այր՝ որ սովորի ընդ բանս նախատանաց, յամենայն աւորս իւր նա ոչ խրատեսցի. Սիր. ՟Ի՟Գ. 20: Յանիրաւութիւն սովրի. Յճխ. ՟Ժ՟Գ: *Սակաւ սակաւ սովորիս զծուլութիւն յաղօթս քո. Վրք. հց. ՟Ժ՟Գ: *Վասն հաւատոյն՝ զոր յաստուած սովորեցաք. Ճ. ՟Ա.: *Զբարս չարս ոչ է պարտ երբէք սովորել. Պղատ. օրին. ՟Դ: