ՍՏԻՔ

(-) NBH 2-0746 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 11c, 12c, 13c գ. ՍՏԻՔ մանաւանդ ՍՏԻՔՍ կամ ՍՏԻՒՔՍ. եզ. եւ յոգ. Բառ յն. սդի՛խօս, սդիխի՛օն, սդիղմի՛ . στοιχίον, στοιχεῖα, στοῖχος, στίχος elementum, -ta, ordo, versus, series στιγμή punctum, momentum στίγμα stigma, nota, signum, macula. Տարր, եւ տառ. նշանախեց. կէտ. եւ Կիտուած. նիշ. սպի. բիծ. եւ Բաժին. կարգ. շար. տող ոտանաւորաց. *Ըստ տարերց աշխարհիս. ստիքս աշխարհիս զարեգակն եւ զլուսին կոչէ, կամ զայլ ինչ մեծ արարած. իսկ ոմանք ստիքս զչորս տարերս ասացին. Ոսկ. կողոս.: *Բիւր ստիքս ծախեաց փիլիսոփոսն երկայնբանութեամբ: Ստիւքսն ի միջի դնեն: Եւ մեք ոչ զկատարեալ ստիւքսն առ ոչնչի անդ դիցուք ըստ խորամանկ հերետիկոսացն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 1: ՟Բ. 1: եւ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 4: *Դաւթի բանիցն համաձայնի աղօթական առնելով զստիւքս տանցն. Լմբ. իմաստ.: *Ի մասունս բաժանելով, եւ ի ստիքս կոտորելով քան զկիտուածս մանրութեանն հատոյ մանանխոյ: շափիւղայ է ծիրանեգոյն, եւ ոսկի ստիքս խիտ ունի. Տօնակ.: *Յոբելեանն (իմա՛ յոբելիկ) է կէս գրոյ՝ առ ի շեղ՝ ունելով ի ներքոյ ստիքս: Շափիւղայ ծիրանեգոյն, եւ դիպակ ի սեւոյ, դեղին ստիք ունելով. Վրդն. սղ. եւ Վրդն. ծն.: 1