ՎԱԽՃԱՆԵՄ

(եցի.) NBH 2-0770 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c ն. τελέω, τελειόω, καταπαύω termino, consummo, perficio, extermino. Ի վախճան հասուցանել. աւարտել կատարել. սպառել. ծախել. զրաւել. մեռուցանել. *Վախճանեաց զխօսելն ընդ նմա: Վախճանեաց ամենայն ժողովուրդն անցանել ընդ յորդանան: Մինչեւ վախճանեաց յեսու զամենայն՝ զոր պատուիրեաց տէր. Ծն. ՟Ժ՟Է. 22: Յես. ՟Գ. 27: ՟Դ. 10: *Վախճանեա՛ զնոսա. Երեմ. ՟Ժ՟Ե. 16: *Մոխրահեղձոյց մահու զկատարած իւր վախճանէր: Ի նմին վայրի եւ ես զբանս վախճանեցից. ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Գ. 8: ՟Ժ՟Ե. 38: *Եկեր հուր մեղացն. եւ վախճանեաց առ հասարակ զմարդկութեան բնութիւն: Իշխեսցէ դատել եւ հարցանել, եւ սրով վախճանել. Ագաթ.: Եղիշ. ՟Ը: *Վախճանեաց զգիւտ արծաթոյ ʼի յերկրէս. Ղեւոնդ.: չ. Դուն ուրեք՝ չ. որպէս՝ ըստ յն. ոճոյ. Տ. ՎԱԽՃԱՆԻՄ, եւ ՅԱՆԳԻՄ. *Զի՞նչ շահ յայնմ (լայն) ճանապարհէ իցէ. յորժամ ʼի նեղութիւն վախճանիցէ. Ոսկ. ՟ա. թես. ՟Թ: