ՎԱՅՐԱԳՆԱՑԵԱԼ

(-) NBH 2-0779 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 11c, 13c ա. ՎԱՅՐԱԳՆԱՑ ՎԱՅՐԱԳՆԱՑԵԱԼ. μετέωρος vagus. Որ գնայ եւ շրջի ʼի բացի. մոլորական. ինքնագլուխ. անսանձ. վայրաբեր. հեշտասէր. *Զօրքն ամենայն վայրագնաց՝ ջլաձիգ խզմամբ տաժանեալ. Յհ. կթ.: *Տանջեա՛ իբրեւ զաղախին մի վայրագնաց եւ պոռնկացեալ. Ոսկ. մ. ՟Բ. 17: *Պատասխանի ետ վայրագնացն (հերովդիադա), եւ ասէ ցհոմանին իւր (ցհերովդէս). Եփր. ի յհ. մկ.: *Մերժեցեր զմեղուցեալս, եւ ընդ վայր հարեր զվայրագնացս. Յհ. գառն.: *Ի վավաշ վայրագնացեալ վրդովչացն վազեալ ʼի բաց մղեսցի. Մագ. ՟Ի՟Ը: