ՎՍՏԱՀԵՄ

(եցի. իմ, եցայ.) NBH 2-0831 Chronological Sequence: Early classical, 11c, 14c ն.չ.ձ. Տ. ՎՍՏԱՀԱՆԱԼ. ն. եւ չ. πείθω, πείθομαι, ἑλπίζω. *Զաճումն յառաջադիմութեան, զոր ոչ ʼի տեսչութենէ մարդոյ վստահեալ յանձինս ունէին, այլ օգնութեամբ վերին խնամակալութենա: Դու՝ որ սոսկ մարդ ես, հրամանաւ եւ բանիւ վստահես (տպ. վստահիս) առաւել քան զհրեշտակն գործել. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 36: *Վստահեալք յուսով՝ աներկիւղ զբանն աստուծոյ յամենայն լսելիս հնչեցուցանէին. Ոսկ. փիլիպ.: *Մի՛ ոք վստահեսցի ʼի մեղաց. Ոսկիփոր.: