ՏԻՐԱՑՈՒՑԱՆԵՄ

(ցուցի.) NBH 2-0878 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 8c, 12c, 13c ն. κυρίευειν ποιέω dominicari facio. Տալ տիրանալ. տէր եւ իշխան կացուցանել. *Յանձնիշխան կամացն ʼի քէն ծնեալ (զախտ՝) սնուցեր, գրգեցեր, եւ ʼի քեզ տիրացուցեր. Անյաղթ հց. իմ.: *Տիրացուցանէ (կամ տիրեցուցանէ) ʼի վերայ ազգին զեղբայրն սաթինկան: Տիրացոյց զհազարապետս իւր ʼի վերայ ամենայն գանձանակին: Անվայելուչ եւ զմամոնայն տիրացուցանել ինքեան, եւ պաշտել: Զօրք սատանայի, զոր կամաւ եւ ախորժելով քեզ տիրացուցեր. Խոր. ՟Բ. 49: Մծբ. ՟Ժ՟Թ: Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Թ: Մաշկ.: ՏԻՐԱՑՈՒՑԱՆԵԼ. κυριόω auctoritate mea probo, sancio, ratum facio. (ըստ յն. ոճոյ.) Հաստատել. հաւաստի առնել. հաւատարմացուցանել. տիրապէս կատարել. *Եկեալ տիրացուցանէ զուխտն՝ որ առ աբրահամու, խորհրդաբար զնշան թլուատութեանն ընկալեալ: Ուխտէր՝ տալով զնա նուէր. եւ գեր քան որ ուխտեաց՝ նուիրեալն զայն տիրացոյց. Գր. սքանչ.: Սկեւռ. լմբ.: