ՏՈՒԺԵՄ

(եցի.) NBH 2-0890 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c, 13c ն. ζημιόω, -ομαι mulcto, punio, -or ἁποτίω, ἑκτίω , ἁποτινύω, δίδωμι solvo, exsolvo, repenso, rependo, do. Տուգանել. տոյժս՝ վրէժս պահանջել. վնասել. պատժել. զրկել. ճերիմէի տակ ձգել, վճարել տալ, կլկլցնել, թագլաթամագ. *Խրատեսցեն զնա, եւ տուժեսցեն ʼի նմանէ հարիւր սիկղ: Տուժել զայր արդար չէ՛ բարւոք. Օր. ՟Ի՟Բ. 19: Առակ. ՟Ժ՟Է. 26: *Տուժել զանհաւանեալն թուեցեալ տուժիւն: Տուժել տուժաւն առաջնոյն. Պղատ. օրին. ՟Զ: *Ստուգիւ տուժեցից ʼի քէն զերաշխաւորութիւն դորա: Տուժեմք զեղբարս: Զի մի՛ տուժեսցես զհօտն. Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ: Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Է: Սկեւռ. լմբ.: *Յորժամ տեսանիցէ երկայնմտութեամբ զաստուած տուժեալ. մանաւանդ եթէ զաստուած տուժէ: Բայց ինձ ոչ անվտանգաւոր՝ տուժել զաստուածութիւնն: Առ որս. ՟Ժ՟Գ. ՟Ժ՟Դ: