ՑԱՍՆՈՒՄ

(սեայ, սի՛ր, սուցեալ.) NBH 2-0910 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c չ. θυμόομαι, ὁργίζομαι, ἁγανακτέω , πικραίνομαι iram concitor, irascor, indignor, exacerbor χολάω furo, insanio, bile mihi jecur accenditur. որ եւ ՑԱՍՉԻՄ. Սաստիւ՝ կամ սաստկութեամբ վառիլ ʼի վրէժխնդրութիւն. զայրանալ. սրտմտիլ. դժուարիլ. զչարիլ. զայրագնիլ. բարկանալ, սրդողիլ, նեղանալ. ... *Առ այս թագաւորդ ոչ ցասնոյր: Մի՛ ցասնուր ինձ: Ցասեաւ տէր ʼի վերայ ազգի նոցա: Ցասեաւ վիշապն ընդ կնոջն: Ընդ իս ցասուցեալ էք. եւ այլն: Նա վասն զի ամենայնին տեղեակ էր, ոչ ցասնու: Ոչ կամեցաւ Յիսուս տալ պատասխանի, մինչեւ ցասնուլ հերովդէի. Իգն.: *Տո՛ւր զսիրտդ ամենայն. եւ յորժամ ցասնու խորհուրդդ, դու ասա՛, չունիմ սիրտ՝ որ ցասնում. Նեղոս.: *Մարտիւրոսքն են ձեզ ցասուցեալ. Եղիշ. ՟Գ: *Մի՛ ոք ցասիցէ, քանզի ոչ յականէ զումեք ասեմ. Ոսկ. եփես. ՟Զ: *Առ այն ցասի՛ր, ուր անարգի պատուիրանն Աստուծոյ. Վրք. հց. ձ: