ՓԱՅՏԱՀԱՐ

(ի, աց.) NBH 2-0931 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 13c, 14c ա. գ. κόπτων caedens. Մարդ՝ որ հարկանէ եւ հատանէ զփայտ կամ զծառ. յն. գօ՛փդօն եւն. *Միթէ վերանայցէ. փայտատ առանց փայտահարի: Ոչ ելին ʼի մեզ փայտահարք: Տապարաւորք եկեսցեն ʼի վերայ նորա իբրեւ զփայտահար. Ես. ՟Ժ. 15: ՟Ժ՟Դ. 8: Երեմ. ՟Խ՟Զ. 22: *Ի քարահատաց եւ ʼի փայտահարաց: Եթէ փայտահարն այնչափ անողորմ եւ դառնաբարոյ է. Փիլ. տեսական.: Բրսղ. մրկ.: Իսկ Ես. ՟Ի՟Է. 10. *Կոտորեսցին իբրեւ զմայրի փայտահարաց (կամ իբրեւ զմայր ʼի փայտահարաց)ʼʼ. յն. ունի, մայրի հեռաւոր, կամ անտառ ʼի բացեայ. զոր Եղիշ. ՟Զ. թուի առնուլ իբր փայտ հարեալ, կամ ծառ հատեալ, յասելն, *Ի բարձրութենէ անկեալ դիականցն մօտ առ մօտ խտացեալ իբրեւ զփայտահարս մայրաւորացʼʼ: գ. ՓԱՅՏԱՀԱՐ. գ. որպէս Փայտահատ, փայտատ. տապար. *Յայլում աւուր կոտորէր զփայտ, եւ շրջապատեալ դեւն ունէր զփայտահարն, եւ եհատ անդէն զորունս նորա. Ճ. ՟Ա.: *Մինն ʼի բանապահացն առեալ փայտահար՝ ուժգին եհար զգագաթն, եւ հեղաւ ուղեղն. Հ. կիլիկ.: