ՓՈՐՁՈՂ

(ողի.) NBH 2-0957 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c ա. գ. ՓՈՐՁԻՉ ՓՈՐՁՈՂ. πειραστής, πειράζων, πειρώμενος, δοκιμαστής tentator, tentans եւն. Այն՝ որ փորձէ որ է օրինակաւ. մանաւանդ սատանայ. *Փորձիչ ետու զքեզ ժողովրդոց: Որպէս փորձիչք (կամ թունաւորքն ). Երեմ. ՟Զ. 27: Առակ. ՟Ի՟Զ. 28: *Մատուցեալ փորձիչն՝ ասէ ցնա. Մտթ. ՟Դ. 3: *Ո՛չ չար եւ չարչարիչ հաստատեաց զնա Աստուած, եւ ո՛չ փորձիչ: Փորձիչք լինին չարչարանօք ընտրելոց Աստուածայ. Եզնիկ.: Շ. մտթ.: *Ոչ կամեցաւ նա երթալ ընդդէմ փորձչին իւրոյ. Եփր. համաբ.: *Փորձութիւն ʼի վերայ ածէ փորձողին: Փորձողին խաբէութեան մարտ: Յո՛ր վայր կամք փորձողին ախորժէին լինել. անդր հասանէր. Ածաբ. կիպր.: Շար.: Շ. մտթ.: ՓՈՐՁԻՉ. որպէս Հէն. աւազակ թափառական ʼի ծովու. նիւթական թարգմանութեամբ յն. ձայնիս. πειρατής pirata. որ եւ περίδινος. *Առ այնոցիկ՝ որ ասին փորձիչք, առ ʼի յիտալիա լինելով պէսպէս գողութեանց գործք եւ կիրք. Պղատ. օրին. ՟Զ: