ՔԱՀԱՆԱՅԱՆԱՄ

(ացայ.) NBH 2-0968 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c չ. ἰερατεύω, -ομαι ordinor in sacerdotium, consecror եւ sacerdotio fungor. եբր. քէհէն. Քահանայ լինել՝ օծանիլ՝ ձեռնադրիլ. *Մատուցե՛ս առ քեզ զահարոն զեղբայր քո եւ զորդիս նորա՝ քահանայանալ ինձ: Որովք քահանայանայցէ: Օծցես զնոսա, զի քահանայասցին ինձ: Քահանայացան եղիազար եւ իթամար ընդ ահարոնի ընդ հօրն իւրեանց. Ել. ՟Ի՟Ը: Թուոց. ՟Գ: *Եղեւ ինչ պատճառք աղքատութեան քահանայացելոցն. Փիլ. քհ. ՟Ժ՟Բ: *Նոքա են արժանի հոգւոյն սրբոյ օծման, եւ քահանայանալ Աստուծոյ. Յճխ. ՟Ե: *Եւ ոչ ʼի քահանայանալն եւ փառաւորել հօրն՝ երեւեալ պերճացան նոքա. Խոր. ՟Բ. 77: *Որ շնորհացս եւ ճշմարտութեանս քահանայացան, որդւոյն Աստուծոյ արեանս սպասաւորեալ կարգեցան. Խոսր. պտրգ.: Կամ Վտրել զպաշտօն քահանայութեան. քահանայագործել. *Եւ եղեւ ʼի քահանայանալն նորա. Ղկ. ՟Ա. 8: Ուր Իգնատ. *Զի՞նչ արդեօք քահանայանալն իցէ. փոխանակ ասելոյ քահանայագործել՝ քահանայանալ գրեացʼʼ: *Անհնարին է նմա ա՛յլ քահանայանալ, այլ արտքոյ ապաշխարել: Քահանայանալ ʼի վերայ տիրանենգ ժողովրդոց ոչ կարեմ. Կանոն.: Փարպ.: