ԱՐԱՏԵՄ

(եցի.) NBH 1-0339 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 13c ն. μωμέω vitio vel tabe affico, vitupero Արատաւոր կացուցանել. արատով զգածել. աղտեղել. եւ աղարտել. վնասել. եւ վնաս դնել. *Զհայեցուածս արատեցի. Սկեւռ. աղ. (որ առաւել բերի ʼի բառդ Յայրատ): *Ընդէ՞ր ոչ ասէ զպատճառս ախտին. զի մի՛ արատեսցէ ինչ զարդարն. Ոսկ. ես.: *Եւ զխառնուածս անկեալ անգստին ʼի նմանէ, զի մի՛ արատիցի. Եւ. ՟Ի՟Ը 32: *Մի՛ եւ մի՛ իւիք տայցէք պատճառս, զի մի՛ արատեսցի պաշտօնն. ՟Բ. Կոր. ՟Զ 3: *Որպէս ʼի մարմնում տեղի որ արատի, անպիտանայ. Խոսր.: