Ո 3

(-) NBH 2-0501 Chronological Sequence: 7c, 11c, 12c - Գիր ձայնաւոր, իւրեւ անուան ակոչեալ, Ո՛, ո՛յ, ո՞ւո, որպէս ի բնէ երկբարբառ, իբրու լտ. s, եւ յն. ο , միացեալ: Սո՛ւղ է որպէս օ՛ յունաց, որ կոչի օ՛ միքրօն (այո ինքն փոքրիկ). իսկ ո՛վ ՝ լինի երկար, որպէս ω , օ մէկա (այս ինքն մեծ ω ) յունաց: Վասն այնորիկ ըստ կանոնի նախնեաց հասարակօրէն ο յն. ի մեզ փոխի ո կամ աւ. իսկ ω , փոխի ի ով, եւ դուն ուրեք աւ, իմա՛ հնչմամբս օ: Ո. Ի հայկական բառս լծորդ գտանի երբեմն ընդ այլ ձայնաւորս, մանաւանդ ըստ գաւառական սովորութեան այլեւայլ գրչաց. զոր օրինակ, սիրօղ, սիրօղք, որ եւ սիրաւղ, սիրաւղք, կամ սիրող, սիրողք. մորուք, մօրուք կամ մաւրուք կամ մուրուք. քօղ, քող. մոլոր, մոլար. ոռոգանել, առոգանել. խոհարար, խահարար. փողփողեալ, փաղփաղեալ, կամ փայլփայլեալ, եւ այլն: Ո. ՟ո. որպէս թիւ, է Վեցհարիւր: Ի խորհուրդ տառիս ասի. *Ոյն՝ ուսուցանէ աբրահամաւ, թէ հաւատոյ տան հիմն եդաւ: Ոյն, Ո՛վ դու ասէ մանուկդ ի բոյս, նըման ա՛ռ քեզ զեղիսէոս, եւ այլն. Շ. այբուբ.: Ո, կամ ՈՅ, ի, իւ. Անուն նախակարգեալ գրոյ. *Ցուցանէ չորս գիրս, թոյ, եջ, ոյ. դա (յն. θ, ε, ο, δ ). Սոկր. ՟Գ. 19: *Քառիւք ձայնաւորօք, ոիւ, հիւնիւ, եչիւ, այբիւ: Փաղառութեամբ՝ եչիւ, այբիւ. եւ վարատմամբ՝ ոիւ, հիւնիւ. Մագ. խչ.: