Ո 2

(-) NBH 2-0502 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 13c գ.ա. Ո՞ կամ Ո՛. Իբր Ո՞վ, եւ Ո՞ր. Հարցական անուն, կամ անորիշ հարցական, ըստ նախագրեալ հոլովման, ո՞յր, ո՞յք. ո՞յց, եւ այլն. ո՞վ քի՞մ, ո՞րը ... τίς; τί; quis? quae? quid? *Ո՞ հարազատաբար, եւ կամ ո՞ հենգնութեամբ քարսզեաց զքրիստոս. Եփր. աւետար.: *Ո՞ պատմեաց քեզ: Զո՞ խնդրէք: Ո՛ գիտէ՝ ողորմեսցի տէր: Ո՞ իցէ ի ձէնջ մարդ: Հարցանիցէք, թէ ո՞է ի նմա արժանի: Ցուցից ձեզ՝ ո՛ւմ նման է: Ցուցից ձէպ՝ յումմէ՛ երկնչիցիք. եւ այլն: *Քացախ էարբ, լեղի եկեր. ո՞. որ զջուրն ի գինին փոխեաց. Առ որս. ՟Գ: *Ո՞յք եմք՝ աստուծոյ օրէնս դնելով. Բրս. ապաշխ.: *Օր հալածանաց յայտնեսցէ, ո՞ (է) որ համբերիցէ. Պիտառ.: *Ո՞ լիւղայր ի խորս կայծականցն, եթէ ոչ հրեղէնն. Եփր. ի ծն. քրիստոսի.: *Ո՞ւմ ի կապելոցն եղեւ այսպիսի յայտնութիւն: Բնաւ ո՞յր իսկ ածեալ է զձեզ այսր. Եղիշ. ՟Ը: *Յո՞ւմ անձին ( այս ինքն յո՞յր, կամ յորո՛ւմ անձին) այնչափ շնորհ եւ աջողակ խորհրդականութիւն բնակեալ (որպէս ի Վահան). Փարպ.: *Յաղագս ո՞յց ( այսինքն որո՞ց իրաց) նշանակեցից, եւ վասն որո՞ց խոստովանեցայց. Նար. ՟Ի՟Ը: գ.ա. Ո՞ ՈՔ. Նոյն ընդ վ. գ.ա. որ եւ Ո՛վ Ոք. յոքն. Ո՛յք Ոմանք. *Ո՞ ոք երանելի քան զյուդա կայր, այլ եղեւ մատնիչ. ո՞ ոք եղուկ քան զպօղոս, այլ եղեւ առաքեալ. Ոսկ. մ. ՟Գ. 14: *Ո՛ ոք եւ երթայր առ նոսա, ուսուցանէին կամակար. Եղիշ. ՟Բ: *(Գիտել, թէ) ո՞յք ոմանք յառաջ քան զիս իցեն տիրեալ աշխարհիս հայոց. Խոր. ՟Ա. 8: *Ո՞ ոք ի մարդկանէ. ՟Ա. Կոր. ՟Բ. 11: *Ցո՞ ոք ի ձէնջ հայր խնդրիցէ որդի իւր ձուկն. Ղկ. ՟Ժ՟Ա. 11: *Զի եթէ աստուածն իւր սուտ գտաւ, առ ո՞ ոք ի մահկանացուաց աստի դա արդար գտցի. Եղիշ. ՟Է: *Ոչ կարաց գիտել, թէ ո՞ ոք են. Զենոբ.: Ո՞ՒՄ իմիք. Տ. ի՞մ իմիք. *Ո՞ւմ իմիք նման իցէ աստուած, զի կարիցէ ոք նմա պատկեր յօրինել. որ միայն իւր նման է, եւ ոչ այլ իմիք. Գէ. ես.: Ո՛ ԵՒ ՊԷՏ. կամ Ո՛ ԵՒ ՊԷՏ ՈՔ. (2-0503) Ո՛ ոք եւ իցէ. ո՛ ոք եւ դիպեսցի. տե՛ս եւ ումպէտ. *Ո՛չ զո՛ եւ պէտ թարգմանս յուզել եւ նստուցանել, զի ի բաց բարձցեն ի գրենոյն՝ զո՛ր բան կամիցին, եւ յաւելցեն՝ զոր ախորժեսցեն. Ղեւոնդ. *Զնոսա (զարտաքին զոհս) ո՛ եւ պէտ իսկ ոք կարէ մատուցանել, եւ զսոսա (զներքինս) սակաւք. որչափ քան զոչխար լաւ է մարդ, նոյնչափ քան զնա այս պատարագ. Ոսկ. եբր. ՟Ժ՟Ա: Ո՞ ՈՔ կամ Ո՞Վ ՈՔ. (2-0516) Տ. Ո՞. Ո՞վ: Տ. ՈՒՄՊԷՏ մ. ՅՈ՞ ՅՈ՞Վ. (2-0362) մ. ποῦ; ubi, ut quo? quorsum?. Հոլովականն հարցականիս Ո՞, ո՞վ. իբր Ո՞ւր. այսինքն դէպ ʼի ո՞ւր. յո՛ր կողմն կամ տեղի. ... *Ուստի՞ գաս, կամ յո՞ երթաս: Ո՞յր ես, եւ յո՞ երթաս: Եւ ես արդ յո՞ երթայց: Յո՞ երթայց ես յոգւոյ քումմէ, եւ կամ յերեսաց քոց ես յո՞ փախեայց: Յո՞ տէր: Ո՛չ գիտեմք, յո՛վ երթաս, եւ այլն: *Յո՞ չոգաւ: Յո՞ տանիցիք. Եզնիկ.: Եղիշ. ՟Գ: *Յո՞ եհան զմեզ Քրիստոս, եւ յո՛ իջուցաք մեք զանձինս. Ոսկ. եբր.: *Արդ յո՞ դէմ եդեալ փախիցուք. Ագաթ. (մի ձ. ʼի յո՛ դիմեալ փախիցուք): *զմեր վատթարութիւնս յո՞ տարայց. (այսինքն ո՞ւր եդից զառ մեզ եղեալ թշնամանս.) Բուզ. ՟Դ. 11: *Յերեսաց քոց ես յո՞վ փախեայց. Աթ. ՟Ա: *Գնասցեն յո՛վ եւ կամեսցին: Ցրուեցան, յո՛վ եւ կարաց աճապարել փախչել այր իւրաքանչիւր: Ցրուեցան՝ յո՛վ եւ աճապարեաց ոք. Արծր. ՟Ա. 9. 13: ՟Գ. 16: Աստի կազմին եւ ՅՈ՛ՒԿԱՄ, ՅՈ՛ՒՊԷՏ, զորս տեսցես: ՅՈՎ (2-0369) Տ. ՅՈ՞: