Ո

(-) NBH 2-0502 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c մջ. Ո՜ ո՞. ո՛. Որպէս կոչական, կամ բացագանչական եւ աղերսական. ὧ! o! Ո՞վ. ոհ. քեզ կամ ձե՛զ ասեմ. աղաչե՛մ. օ՛, հէ՛յ. ... *Ո՜ տէր փրկե՛ա զանձն իմ: Ո՜ տէր փրկեա՛, ո՜ տէր առաջնորդեա՛: Ո՜ արք, ո՞չ ապաքէն զօրացեալ են մարդիկ: Ո՜ քաղա՛ք արեանց: Ո՜ հովիւք, որ կորուսին եւ ցրեցին զխարշինս: Ո՜ հովիւք իսրայէլի, միթէ հովիւք զանձի՞նս արածեն. եւ այլն: ո՜. Զարմացական եւ աւաղական եւ այլն, երբեմն զոյգ ընդ ուղղական անուն. իբր Ո՛վ ո՞րպիսի. բա՛բէ. աւա՛ղ. հէ՛յ. ... *Ո՜ մարդասիրութիւն բարերարին եւ տեառն: Ո՜ նոր շնորհք եւ պարգեւք: Ո՜ պարկեշտութիւն, ո՜ աստուած սիրութիւն: Ո՜ զարմանալի իրս. Սեբեր. ՟Գ. ՟Դ: Իսիւք.: Նար. երգ.: *Կինս՝ զոր ետուր ինձ, սա ետ ինձ ի ծառոյ անտի, եւ կերայ. ո՜ պատճառ, որ իրաւունս ոչ ունի. ո՜ պատասխանի, որ ոչ արդարացուցանէ զմեղանչականն. ո՜ բարբառ դատապարտութեան, որ ոչ փրկէ զդատապարտեալն. Ոսկ. ծն.: Եւ երբեմն ընդ սեռական. կամ տր. (ըստ յն. սեռական. ըստ լտ. հայցական.) *Ո՜ մեծի անպատում սքանչելեաց շնորհացս. Կոչ. ՟Բ. ՟Ժ՟Գ: *Ո՜ ստութեանդ: Ո՜ հրաշից՝ ըսքանչելին, մեռեալ ըստոյգ՝ եւ կենդանին. Մագ. ՟Ա. եւ Մագ. ոտ. խչ.: *Ո՜ սիրոյն առաքելոյ՝ որ առ ժողովուրդն իւր էր: Ո՜ գթոյն նորա, որ առ հեթանոսս օտարս էր. Եփր. ՟ա. կոր.: *Անիծեա՛լ լիցի երկիր ի գործս քո. հող էիր. եւ ի հող դարձցիս. ո՛ անիծիցս այսոցիկ, որ երեւելեացս դողումն հարկանէ: Ո՜ բարբառոյն, զոր անբաւ յաւիտեանքս շարժել ոչ կարեն: Ո՜ բանին, յորմէ թագաւորք եւ մեծամեծք եւ տնանկք սարսեն եւ դողան. Ոսկ. ծն.: Ո՜. Առանց յարակից բառի՝ արձակաբար. իբր Տեսէ՛ք ահա, կամ աւա՛ղ. ո՛հ. պա՛գ պա՛գ. ... *Ո՜, մինչեւ ցմահ ճգնէին եղբարքս այս պահել զլռութիւն: Ո՜, միայնակեացն այն յիմարեալ է, եւ արածէ զխոզս. Վրք. հց. ՟Ե. ՟Ժ՟Զ: *Ո՜ (կամ ո՜հ), կարի է առասպելս, այլեւ առասպելաց առասպել. Խոր. ՟Բ. 7: մջ. Ո՛ ո՛. մջ. Կրկնականն վերնոյն. ὥ ὥ! o o! *Ո՛ ո՛, փախերո՛ւք յերեսաց հիւսիւսոյ. Զաք. ՟Բ. 6: Նոյնպէս ըստ յն. եւ Թուոց. ՟Ի՟Դ. 23. *Ո՛ ո՛, ո՞ ոք կեցցէ, յորժամ դնիցէ զայն աստուած». այլ ի մեզ կամ թարգմանիչք, եւ կամ գրիչք ի բաց թողեալ են զմիջարկութիւնն: