- ԲԱՐՍՄՈՒՆՔ
- (մանց.) NBH 1-468 Chronological Sequence: Early classical գ. Որպէս պչ պէրսէմ, ի ձայնիս՝ պէրսիյան, որ է գաւազան. կամ պէրճ, այն է գլան. ուստի եւ նշանակէ զՄատեանն գալարեալ իբրեւ գաւազան ʼի վերայ գլանի. քանզի եւ առ պարսիկս՝ պէրսէմ էր աղօթագիրք կռապաշտից կամ կրակապաշտից՝ կալեալ մի մի տետր ʼի ձեռին ʼի վերայ կրակի ʼի ժամ պաշտաման. *Զրուանայ ... առեալ զբարսմունսն՝ զոր ʼի ձեռին իւրում ունէր, որովք զյաշտն առնէր, ետ ցորմիզդ, եւ ասէ. ցայժմ ես վասն քո յաշտ առնէի, յայսմ հետէ դու վասն իմ առնիցես: Զբարսմունսն ետ նմա՝ առնել վասն իւր յաշտ. իբր ոչ եթէ յորմզդի, կամ ʼի յազելն՝ էր զօրութիւնն, այլ ʼի գաւազանսն: Որ զերկինս եւ զերկիր կարող էր առնել առանց բարսմանցն, զհայրն զիա՞րդ ոչ կարէր անհոգ առնել առանց գաւազանացն. Եզնիկ.: ԲԱՐՍՄՈՒՆՔ (2-1047) պ. պէրսէմ ստոյգ է եդեալն ʼի կարգի՝ մեկնութիւն, որպէս գաւազան մոգական, կամ խուրձ գաւազանաց մանկունց ʼի ձեռին յաշտարար քրմի. այլ սխալէ ասելն ըստ այլոց՝ թէ իցէ նաեւ աղօթագիրք պարսից, փոխանակ ասելոյ՝ թէ մոգն յընթեռնուլ անդ զբանս Զէնա կամ Զանդիկ գրոց զրադաշտի, ունէր ʼի ձեռս եւ զբարսմունսն:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.
