ԴԱՒԱՆԵՄ

(եցի.) NBH 1-0606 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 9c, 10c, 12c ն. ԴԱՒԱՆԵՄ ԴԱՒԱՆԻՄ. ὀμολογέω confiteor, profiteor Հաւան լինել, եւ յանձն առնուլ զիմն իբրեւ ճշմարիտ. խոստովան լինել. վկայել, խոստանալ զհաւատարմութիւն. հաստատել՝ զոր հաւատայ կամ ընդունի. ... *Դաւանեցեր զբարւոք դաւանութիւն առաջի բազում վկայից. ՟Ա. Տիմ. ՟Զ. 12: *Առնելով արասցուք զդաւանութիւնն մեր՝ զոր դաւանեցաք. Երեմ. ՟Խ՟Դ. 25: *Դաւանիմք (կամ դաւանեմք) ընդ սրովբէից զկենդանարդ համայնից: Լուսաւոր ձայնիւ յերկնից զքեզ դաւանեաց հայր էակից. Շար.: *Դատաւորաց գիրք նմին դաւանեն. Եւս. քր. ՟Ա: *Մերոյս հաւատոյ դաւանեալ՝ անուանեցաւ եղիազար. Խոր. ՟Բ. 67: *Բելիարայ զանձն դաւանեաց: Ասեմ զիս քեզ դաւանել: Դաւանեմք ի հաւատ ուղիղ: Արդար դաւանեցայ ամենայն իրօք ամբարիշտս. Նար.: *Աստուծոյ դաւանեցայք, եւ մկրտեցայք յաւազանն կենդանի. Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Թ: *Ի քեզ դաւանին: Դաւանեա՛ց առ իս. Շ. բարձր.: Ճ. ՟Ա.: *Յանդիմանեցին զնա վասն ուրանալոյն զքրիստոս, եւ դաւանելոյն ի կուռսն. Հ=Յ. դեկտ. ՟Ժ՟Թ.: *Դաւանեալ խոստասջիք զկաշառս. Զքր. կթ.: