ԴԺՈՒԱՐԸՆԿԱԼ

(-) NBH 1-0620 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 11c, 14c ա. δυσπαράδεκτος, δυσκάθεκτος molestus Որ դժուարաւ ընկալեալ կամ ընդունելի լինի, եւ պահի. անհաճոյ. դժկամակելի. ծանրատաղտուկ. *Յայնժամ անյայտ էր, եւ անհաւատիցն դժուարընկալ. Ոսկ. ես.: *Դժուարընկալ լինէր բանն, եւ չախորժելի ամենայն լսողաց: Յառ բազմութենէ՝ յիշատակացն դժուարընկալք լինիցին (բանքն). Ոսկ. մ. ՟Ա. 16: Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3: *Իբրեւ աւելորդ ինչ բնական եւ դժուարընկալ: Յորժամ ամբոխի առ ինքն նիւթն (աշխարհի), եւ դժուարընկալ լինի, կրթի ի քակտումն. Առ որս. ՟Գ: Կամ իբր դժուարակալ. անսանձելի. *Զդժուարընկալ մեծաբանութիւնս նոցա յայտնէ. Ոսկ. հռ.: Մերթ՝ Դժուարաւ ընդունօղ. դժուարահաւան. *Թողու զդիւրընկալսն, եւ առ դժուարընկալսն առաքէ. Երզն. մտթ.: