ԴԺՈՒԱՐԻՄ

(եցայ.) NBH 1-0620 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 8c, 10c, 12c ձ. δυσχεραίνομαι, χαλεπαίνω, δυσαρεστέω , σφαδάζω, ἅχθομαι moleste vel aegre fero, indignor, gravor եւն. որ եւ ԴԺՈՒԱՐԱՆԱԼ. Դժկամակիլ. զայրանալ. նեղիլ. ծանր համարել. չախորժել. ընդդիմութիւն կրել. *Առ ամենայն բան նմանապէս դժուարին. Խոր. ՟Գ. 68: *Ոչ տրտմեցաւ, կամ դժուարեցաւ ընդ այն: Ոչ դժուարիմ ես յայդ. Վրք. հց. ՟Բ. եւ ՟Ը: *Յորոց ի վերայ յիրաւի աստուած դժուարեալ: Յերեսաց նոցա դժուարեալք: Ոչ դժուարելով ընդ թափառանսն: Ո՞ ոք ոչ դժուարեալ լիցի յամենայն քաղաքէ վարիլ. Փիլ.: *Ընդ անպատրաստիցն թերութեանց դժուարի: Եւ ոչ յապտակելն դժուարեցար. Նար.: *Նա՝ որ ոչ հարկանի, ընդ վայրապար հարումն օդոյն դժուարի: Զքրիստոս բժշկել մի՛ դժուարեսցուք. Լմբ. ատ.: Իսկ յանզգայ իրս է Դժուարութիւն կրել բնութեան. հակառակ գտանիլ. *Ջուր միշտ զառ ի վայրն սիրէ գնալ, իսկ զառ ի վերն դժուարի. Սարգ. յկ. ՟Թ: