ԴԻՒՐԵՄ

(եցի.) NBH 1-0635 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 11c, 12c, 13c ն.չ. ἁγαθοποιέω, εὑεργετέω, εὑλογέω prosum, benignus sum Դիւրութիւն առնել. անդորրութիւն տալ. հանգուցանել. եւ Դիւրացուցանել. բարեգործել, օգտել. *Դիւրել բարի առնել: Դիւրել անձանց: Դիւրեցեր ժողովրդեան քում. ՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Ա. 33: Ես. ՟Լ՟Զ. 16: Իմ. ՟Ժ՟Զ. 2: *Ամենեցուն դիւրեաց: Դիւրել վտանգելոյ, կամ մարմնոց ախտացելոց. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 7: Խոսր.: *Դիւրէր սաւուղի ի լուր երգոց ի չարչարանաց այսոցնʼʼ. այսինքն դիւրեալ լինէր. Լմբ. պտրգ.: *Դիւրեաց զերկիրն արքունականʼʼ. որ ասի եւ ԴԻՒՐԱՑՈՒՑԱՆԵԼ. Ճ. ՟Բ.: *Զմեղացն թակարդ դիւրել ի խորհուրդս. Լմբ. սղ. ՟Ժ՟Ը: *Զերկոսին խնդիրսն դիւրէ մովսէսի. Վրդն. թուոց.: ԴԻՒՐԵԼ. որպէս Հարթել. դուրել: Վստկ. ՟հա. ՟հզ: Ըստ իմիք եւ այն. *Դիւրեալ եւ պատրաստեալ են ճանապարհք աստուածապաշտաց. Ես. ՟Ի՟Զ. 7: (յն. լոկ՝ պատրաստեալ):