ԶԱՐԹՆՈՒՄ

(թեայ, թի՛ր, թուցեալ.) NBH 1-0719 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c չ. ԶԱՐԹՆՈՒՄ ἑγείρομαι, ἑξεγείρομαι , ἑξυπνίζομαι, ἑκνηφέω, γρηγορέω expergisco, surgo, vigilo որ եւ ԶԱՐԹՉԻՄ, ԱՐԹՆԱՆԱՄ, ԶԱՐԹՆԱՆԱՄ. Արթուն կամ զարթուն լինել. սթափիլ, յառնել ʼի քնոյ. անձին զգալ. զգաստանալ. արթըննալ, զարթիլ. ... *Զարթեաւ Յակոբ ʼի քնոյ անտի իւրմէ: Զարթեաւ փարաւոն, եւ անդրէն ʼի քուն եմուտ: Ե՞րբ ʼի քնոյ զարթիցես. եւ այլն: *Եղեն որպէս երազք զարթուցելոց. Սղ. ՟Հ՟Բ. 20: *Զարթնուցումք ո՛չ ʼի քնոյ միայն, այլ յամենայն զբաղանաց աշխարհի. Խոսր.: *Զարթերո՛ւք ʼի մոլորութենէդ. Ճ. ՟Ա.: ԶԱՐԹՆՈՒԼ. նմանութեամբ՝ իբր Կանխել, զօրանալ. ʼի վեր յառնել, գրգռիլ, սաստկանալ. դիզանալ. *Զարթուցեալ եմ ʼի բանս իմ՝ առնել զնոսա: Զարթեաւ ինծ ʼի վերայ քաղաքաց նոցա: Զոր օրինակ զարթուցեալ էի ʼի վերայ նոցա ʼի խլել եւ ʼի կործանել ... նոյնպէս զարթեայց ʼի վերայ նոցա ʼի շինել եւ ʼի տնկել. Երեմ. ՟Ա. 12: ՟Ե. 6: ՟Լ՟Ա. 28: *Զարթի՛ր զարթի՛ր Ե՛րեմիա, զարթի՛ր, եւ ողբա՛. Խոր. ՟Գ. 68: *Ի յորդութենէ անձրեւին զարթեաւ Եփրատէս. Լաստ. ՟Ի՟Գ: *Զարթեան ալիքն: Զարթեան եւ խռովեցան զբօսանք ծովու. Եփր. համաբ.: