ԶԵՂՉԵՄ

(եցի.) NBH 1-0731 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 10c, 11c ն. συσκιάζω, ἑπισκιάζω obumbro, obscuro (լծ. ար. զըլլ. եւ թաթար. չօղա, որ են ստուեր). Ստուերացուցանել. կարճել զյայտնի տեսութիւն. շուք ձգել, մթընցնել. *Զի թէ Հոգին Սուրբ չհամարեցաւ ամօթ զայնպիսի պատմութիւն կարգել մի ըստ միոջէ, ո՞րչափ եւս առաւել եւ ո՛չ մեզ պարտ իցէ չեղչել: Եւ որք զայն թաքուցանեն, նոքա առաւել զառաքինութիւն նորա զեղչեն. Ոսկ. մ. ՟Բ. 1: *Իսկ եթէ ընդդէմ դարձեալ ոգորիցիս, զեղչես, եւ չառնես զյաղթութիւն. անդ. 8: *Աստուած զդիրսն եդ առաջի, եւ զմիտս պատգամացն զեղչեաց: Չէր բանն յայտնի, այլղօղեալ եւ զեղչեալ. Սեբեր. ՟Է. եւ ՟Թ: *Զնոցին դիակունս առ երդովքն ուրեմն ʼի տանիս զեղչեալս. Յհ. իմ. պաւլ.: *Ոչ վիմով ծերպի զեղչել, եւ զյետոյսն միայն տեսանել. Յհ. կթ.: Կամ παρατρέχω, ἑπιπορεύομαι praetercurro, praetereo obiter Հարեւանցի քերել անցանել. զանց առնել. քաղել համառօտիւ. շուքի պէս վրայէն անցնիլ. ... *Սակաւ մի անդր ծագեաց զբանն, եւ ասէ, Բանն մարմին եղեւ. եւ զայլն ամենայն զեղչեաց, զխոհուրդն յղութեան, զծնունդն սրբութեան, զսնունդն. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3: *Զեղչելն եւ զբազկելն, եւ զկարճառօտ բանն ʼի համառօտ կացուցանել. ՟Բ. Մակ. ՟Բ. 29: