ԻՄ

(իմոյ, իմում, յիմմէ կամ յիմոյ, իմով, իմոց, իմովք.) NBH 1-0845 Chronological Sequence: Early classical, 8c, 10c, 12c ա. Ստացական դերանուն՝ ʼի սեռականէ էականիս Ես, զոր տեսցես. ἑμός meus. իմս. ... որ ինչ իմ է, կամ ինձ անկ է. *Անձին իմոյ: *Ի տան հօր իմոյ: Ի տան իմում: Բանից իմոց: Յանձնէ իմմէ: Ես պօղոս գրեցի իմով ձեռամբ. եւայլն: *որ եւ սիրելի իմոց իսկ ախորժակացս է. Խոր. ՟Ա. 1: *Ընկալեալ աղերս ʼի յիմոյս ձայնէ: Ի ձեռն ձեռին ստացողին իմոյ յանէից. Նար.: *Յորոց մի էր եւ իմն (այսինքն ոգւոյ չափ սիրելինանձին իմոյ)աստուածաշնորհ եւ յոքունց գերազանց՝ հրեշտակն ʼի մարմնի գրիգոր նարեկացի. Լմբ. ատ.: գ. Կամ իբր գ. Իրք իմ. մարձաւորք իմ. եւայլն. *չիցէ. ինձ իշխանութիւն յիմսս առնել զինչ եւ կամիմ: Ճանաչեմ զիմսն, եւ ճանաչիմ յիմոցն. եւայլն: *Ի վերայ իւրոցն. Խոր. ՟Բ. 89: *ամենայն իմքն քո են, եւ քոյքն իմ. Ոսկ. մ. ՟Ա. 16: