ԻՔ

(-) NBH 1-0876 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 12c բայ էական. Է՛. ἕστιν, ὐπάρχε τι est, existit aliquid. Գո՛յ. գտանի ինչ կամ իմն. յորմէ բացասականն՝ Զիք, այսինքն ոչ է, ոչ գոյ. *Հա՛րկ է բացերեւոցել որպէս իք, կամ չիք: Բացերեւոցէ, եթէ իք, կամ չիք: Իք սպիտակ մարդ, ոչ իք սպիտակ մարդ: Իք սոկրատէս սպիտակ, սոկրատէս ոչ սպիտակ: Իք մարդ գեղեցիկ, եւ ոչ իք մարդ գեղեցիկ. Պերիարմ. ՟Ե. եւ ՟Զ: *Ստորոգիլ զբոլորէն ո՛չ իք ճշմարիտ: Ոմն մարդ իք արդար. ոչամենայն կենդանի իք արդար. եւայլն. Անյաղթ պերիարմ.: ԻՔ, կամ ԻՔՆ. Անուն գոյական. τὸ ὔπαρχον quod est, ens. Ոչ ինչ է. որ գոյ. է. էակ. գոյն. *Է՛ եւ զինքն երեւեցու ցանել իբրեւ զիք, եւ զչիքն իբրեւ զչիք. եւ զիքն իբրեւ զչիք, եւ զչիք իբրեւ զիք: Յորժամ զիքն երիցս առստորոգեսցէ: Իբրու թէ իքն յարիցի եւ ընդհարկանիցի. Պերիարմ. ՟Դ: Անյաղթ պերիարմ.: ԻՔ. τις, τι aliquid, aliquid որպէս անուն մասնական, իբրու չէզոքն ձայնիս Ոք, ոմն, նովին նշանակութեամբ, կամ որպէս Իմն, ինչ. ուստի կազմի եւ իրիք, իմիք, իւիք. իք մը, մէկ. *Իսկ ընդհանուր ստորագրութիւն առ մասնական. ո՛րգոն, ամենայն մարդ՝ կենդանի՝ մարդ: Իք մարդ գընայ. եւ իք գնայ անմարդ. Անյաղթ վերլծ. արիստ.: ԻՒԻՔ (1-0873) τῇ μεν, τῇ δε ex parte una, et alia. (ʼի ձայնիցս Իւ, եւ Իք. զի եւ Իմն իրիք, իմիք, է իբրու չէզոքն բառիս Ոմն, Ոք). որպէս այս ինչ բանիւ կամ իրօք կամ մասամբ. *Ամենեւիմբ ազնւ. ոչ՝ իւիք ազիւ, եւ իւիք յոռի. Դիոն. ածայ.: Տե՛ս եւ ՈՉ ԻՒԻՔ: ԻՒԻՔ ԻՒԻՔ. ըստ րիք իրիք իրան. քանի մի իրօք. յիրս իրս. երբէք երբէք. ... *Իւիք իւիք որով ծառայեմք քեզ. Փարպ.: *Ի հրէականէն իւիք իւիք կարի այլակերպ է. Եւս. քր. ՟Ա: Գտանեմք իւիք իւիք համեմատութիւն: Իւիք իւիք գթելʼի պատասխանէն. Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.: Ի՞Ւ ԻՒԻՔ. τί; quonam?. Գործիականն ձայնիցս՝ Զի՞նչ ինչ. իբր Որո՞վ իւիք. ըստ որո՞յ բանի. զի՞նչպիսի իրօք, ի՞ւ. ի՞նչ բանով. ... *Ի՞ւ իւիք իցեմք ընդհատ յայնպիսի սողոց. Ոսկ. հռ. ՟Ժ՟Է: *Ի՞ւ իւիք քրիստոնեայ եւ քրիստոսասէր գտանիցիս, յորժամ զպատուիրանս աստուծոյ մերժես. Մանդ. ՟Է. ՟Ժ՟Զ: *Ի՞ւ իւիք առաւել քան թէսովաւ բարձրագլուխ լինելով. Պիտ.: *Հաւաստութեամբ ʼի վերայ կացէք, թէ իւ իւիք եղեւ ձեզ փրկութիւն. Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ: