ԽԻԹԱՄ

(ացայ.) NBH 1-0944 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 12c, 13c չ. φροντίζω curo. (գրի եւ Խեթալ.) Հոգալ տատամսութեամբ վասն ունելոյ զխէթ կամ զխոժոռութիւն ինչ ընդ այլում, եւ կամ զխայթ ինչ մտաց՝ կամ զերկիւղ բարեպարիշտ. խորհել վարանմամբ. զանգիտել, կասկածել. ... *Երկիւղն իւրմէ խիթայի, եկն ʼի վերայ իմ. Յոբ. ՟Գ. 25: *Խիթայ խոնարհ յամենայն ժամ, զի բան պատուհասի եւ բամբասանացմի՛ լիցի նմա ընդ ումեք. Մծբ. ՟Թ: *Ո՞վ ոք հասեալ յառաւօտ, եւ ʼի ծագման լուսոյն խիթոյմթեալ. Նար. ՟Ժ՟Է. *Յորմէ խիթեալ (խիթացեալ) կասկածէր. Լմբ. սղ.: ԽԻԹԱԼ. Խեթւ կամ խոժոռ հայել. խեռալ. քինանալ, մխալ. *Ելանէ ռոբէն յանկողինս հօրն. ընդ որում խիթայր յակոբ մինչ ʼի մահ. Նախ. ծն.: *Գազանք եղկեսցեն զիս, եւ թռչնոց ազգք խիթասցեն (կամ խթասցեն) ընդ իս. Մամիկ.: Կամ իբր Խեթիւ հայեցեալ լինել. օտարանալ իւիք խոժոռութեամբ. *Ի քումդ խնամոց խուն մի խիթացեալ՝ եւ նա ընդ կրիւք իմն գրաւեցաւ. Նար. հ: