ԽՈՍՏԱՆԱՄ

(ացայ.) NBH 1-0967 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 11c ն. ὐπισχνέομαι promitto, polliceor ἑπαγγέλλω, -ομαι promitto եւ denuncio եւ ὀμολογέω confiteor. Խոստ կամ խոստումն կամ խօսքտալ. յանձն առնուլ կատարել եւ առնել ինչ մի. ուխտել. յոյս կամ աւետիս իմն տալ. եւ Խոստովան լինել. ... իսկ յն. էբանղե՛լլօ է նաեւ աւետարանել. ուստի աւետիս եւ խոստումն ստէպ զնոյն ցուցանեն ըստ գրոց. *Խոստանային զարհաւիրս եւ զխոստովանութիւնս հալածել յանձնէ ախտացելոց. Խոստացաւ տալ յարքունիս վաթսուն քանաքար: Խոստացան եւս խաչինս տալ նոցա: Սկիզբն արասցուք բանիցդ խոստանալոց: Զայն ինչ՝ որ թագաւորին խոստացեալ էր, ողջ ոչ կարէր առնել: Զխոստումն՝ զոր խոստացավ համան արքայի: Երդմամբ խոստացաւ տալ նմա (յն. խոստովան եղեւ): Բայց զայս խոստանամ քեզ (յն. խոստովանիմ): Խոստովան գիտել զաստուած (յն. խոստովանին): Խոստան տալ նմա արծաթ: Խոստացաւ տալ նմա զսա ʼի բնակութիւն. եւայլն: *Ազգի ազգի պարգեւս խոստանայր: Պատիւս բզում ճոխութեան խոստանային. Ագաթ.: Յհ. կթ.: *Առ դիտմունս խոստացելոյն վայելս. Նար. ՟Ե. ՟Զ: Լայնաբար՝ նաեւ Սպառնալ. ահ առաջի դնել. Սպառնալիք մահու, եւ արհաւիրք ահից խոստանայր ինձ. Մագ. ՟իզ: *Յաւիտենից տանջանս խոստացաւ (անհնազանդից): Ապրեսջիք ʼի խոստացեալ դատաստանացն. Ագաթ.: *Զիա՞րդ բեէզեբուղ հանէր, եւ խոստանայր նմա գեհեն. Եփր. համաբ.: ԽՈՍՏԱՆԱԼ. Խօսել զանձն ʼի հարսնութիւն. *կուսանքսուրբք, որք խոստանան զանձինս իւեանց քրիստոսի: Ո՛վ կուսանք, որ խոստանայք զանձինս ձեր քրիստոսի. Մծբ. ՟Զ. (տպ. խօսեցան, խօսելոյք:) ԽՈՍՏԱՆԱԼ. որպէս Խոստովանել. *Քրիստոսազգեացս կոչեմ նոսա վասն անուանն զոր խոստանան: Հնազանդ մտօք խոստանայ զախմարութիւնն. Սեբեր. ՟Ե: