- ԿԱՊԱԼ
- (ի, աց կամ ոյ, ոց.) NBH 1-1053 Chronological Sequence: 12c, 14c գ. τέλος, δασμός vectigal, tribitum. Կապեալ տուրք՝ որպէս կաշառ, եւ սիմոնականութիւն. վճարք. բաժ. վարձք պաշտաման իշխանութեան առելոյ. տուրք .... իտալ. կապե՛լլա, ի յն. գա՛բիլօս, որ է մենավաճառ. Տե՛ս զբառն ԿԱՊԵԼԱՅ. *Որք մի ʼի միոյ վերայ յառնելով՝ տակավին աճեցուցանեն զկապալս ʼի վերայ եկեղեցւոյ, որպէս զտունս բաժից կամ զներկոցաց: Յաւելուածով կապալացն դարձեալ փութան յափշտակել զեպիսկոպոսութիւն. Շ. ընդհանր. : Կաշառն բարձրացեալ ʼի հակառակամարտիցն՝ կապալ եղեւ: Զեկեղեցի քրիստոսի մատնեմք, եւ զհարկ կապալոցն բարձրացուցանեմք. Լմբ. պտրգ.: Ամի ամի վարձով, որ է կապալով՝ տային զքահանայապետութիւն. Բրսղ. մրկ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.
